श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे पञ्चदशोऽध्यायः

 गजानन पूजा निरूपणं

 ॥ भृगुरुवाच ॥

 व्यासायाकथयच्चाग्रे ब्रह्मा लोकपितामहः ।

 सोमकान्त प्रवक्ष्यामि तां कथां श‍ृणु सादरम् ॥ १ ॥

 ॥ ब्रह्मोवाच ॥

 ततोऽहं सुमहत्स्वप्नं ददर्श मुनिसत्तम ।

 भ्रमता भ्रमता व्योमजले दृष्टो वटो महान् ॥ २ ॥

 महावातातपाद्भिस्तु नष्टे स्थावरजङ्गमे ।

 अवशिष्टः कशमयमेकएव वटो महान् ॥ ३ ॥

 एवं संशयमापन्नस्तत्पत्रे बालकं लघुम् ।

 चतुर्बाहुं सुमुकुटं कुण्डलाभ्यां विराजितम् ॥ ४ ॥

श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे चतुर्दशोऽध्यायः

 श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे चतुर्दशोऽध्यायः

 ब्रह्मचिन्तावर्णनं

 ॥ राजोवाच ॥

 ततः किमकरोद् ब्रह्मा वीक्ष्याण्डानि सहस्रशः ।

 कथञ्च सृष्टिमकरोदाज्ञां प्राप्य गजाननात् ॥ १ ॥

 ॥ भृगुरुवाच ॥

 अभवद् गर्वसम्पन्नः स्वात्मन्येवं विचारयत् ।

 वेद्मि शास्त्राणि वेदाँश्च पुराणान्यागमानपि ॥ २ ॥

 ज्ञानविज्ञानसम्पन्नः शापानुग्रहशक्तिमान् ।

 ब्रह्माण्डानि च दृष्टानि सृष्टीनां रचनास्तथा ॥ ३ ॥

 इदानीं सृष्टिकरणेऽशक्यं मे नैव किञ्चन ।

 इत्येवं सर्वसम्पन्ने सृष्टयर्थं कमलोद्भवे ॥ ४ ॥

श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे त्रयोदशोऽध्यायः

 श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे त्रयोदशोऽध्यायः

 ब्रह्मस्तुतिवर्णनं

 ॥ व्यास उवाच ॥

 पञ्चास्यश्चतुरास्यश्च सहस्रमस्तकोऽपि च ।

 गजास्यं वरदं देवं कथमेते प्रतुष्ठुवुः ॥ १ ॥

 ॥ ब्रह्मोवाच ॥

 प्रसादोन्मुखविघ्नेशकृपापाङ्गनिरीक्षणात् ।

 प्राप्तबुद्धिप्रसादास्ते केशास्तं नुनुवुस्तदा ॥ २ ॥

 श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे द्वादशोऽध्यायः

 गजाननदर्शनं

 ॥ सूत उवाच ॥

 इति श्रुत्वा तु वचनं निर्गतं ब्रह्मणो मुखात् ।

 हर्षेण महता युक्तो मुनिः पप्रच्छ तं पुनः ॥ १ ॥

 ॥ व्यास उवाच ॥

 अवधानं मया प्राप्तं पीत्वा वागमृतं तव ।

 इदानीं श्रोतुमिच्छामि मन्त्रराजमिमं पितः ॥ २ ॥

 को जजाप कथं सिद्धिमवाप च गजाननात् ।

 एतं मे संशयं छिन्धि त्वत्तोऽन्यो नास्ति मे गुरूः ॥ ३ ॥