श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे
त्रिंशतितमोऽध्यायः
अहल्याधर्षणं
॥ नारद उवाच ॥
कदाचिदमरावत्यां शक्रं दृष्टुं गतोऽस्म्यहम् ।
स मां सम्पूज्य विधिवदुवाचावनतो भृशम् ॥ १ ॥
॥ इन्द्र उवाच ॥
किञ्चिदाश्चर्यभूतं मे सन्तोषाय मुने वद ।
भ्रमसे सर्वलोकांस्त्वं विदितं सर्वमस्ति ते ॥ २ ॥
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे एकोनत्रिंशोऽध्यायः
नारदागमनं
॥ मुनिरुवाच ॥
तस्मिन्वटे समासीनः कस्मिंश्चिद्दिवसे नृपः ।
दूराद्ददर्श देवर्षिं नारदं मुनिपुङ्गवम् ॥ १ ॥
ननाम प्रार्थयामास क्षणं विश्राम्यतामिति ।
उत्ततार नभोमार्गान्नारदः करूणानिधिः ॥ २ ॥
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे
अष्टाविंशतितमोऽध्यायः
प्रायोपवेशनं
॥ ब्रह्मोवाच ॥
ततो रूक्माङ्गदोऽपश्यदृषिं वाचक्नविं शुभम् ।
मुकुन्दां तस्य पत्नीं च स्निग्धमञ्जुलभाषिणीम् ॥ १ ॥
अतिश्रान्तो नरपतिर्नमश्चक्र उभावपि ।
तस्मिन्मुनौ गते स्नातुं ययाचे नृपसत्तमः ॥ २ ॥
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे
सप्तविंशोऽध्यायः
रूक्माङ्गदाभिषेक वर्णनं
॥ व्यास उवाच ॥
क उपायस्तु मुनिना विश्वामित्रेण धीमता ।
कृपावता तु भीमाय कथितस्तं वदस्व मे ॥ १ ॥
मन्मनोमोहपटलं मृत्योरिव विनिःसृतम् ।
तत्कथामृतपानेन पितामह मृता यथा ॥ २ ॥
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे
षड्विंशोऽध्यायः
परम्परावर्णनं
॥ विश्वामित्र उवाच ॥
एकस्मिन्दिवसे शुभग्रहयुतेलग्ने शुभे वासरे ।
योगे चारुफले जने च नगरे नानाविधे मेलिते ।
मालां रत्नमयीं ददौ नरपते राज्ञी करेणोः करे ।
सम्प्रार्थ्य द्विरदं कुरुष्व नृपतिं लोकेषु यस्ते मतः ॥ १ ॥
तामाज्ञां प्रतिगृह्य वारणपतिः संरञ्जितो धातुभि-
र्बभ्राम द्विजबन्दिचारणगणैराशासितः सर्वतः ।
नानावाद्यकरैर्वृतौ नृपभटै राज्यार्थिभिः पूरूषै-
र्जिघ्रन् सर्वजनं सभापरिगतं यातो बहिः पत्तनात् ॥ २ ॥
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे
पञ्चविशोऽध्यायः
संस्कार वर्णनं
॥ विश्वामित्र उवाच ॥
शृणु राजन् महाश्चर्यं दैवकालकृतं शुभम् ।
कौण्डिन्ये नगरे राजा चन्द्रसेनो महामतिः ॥ १ ॥
स्वकर्मपरिपाकेन निधनं कालयोगतः ।
अगमद् दिव्ययानेन धर्मबाहुल्यतो दिवम् ॥ २ ॥
तच्च नागरिकाः श्रुत्वा हाहाकारं प्रचक्रिरे ।
धावमाना ययुस्तत्र त्यक्त्वा कार्याण्यनेकशः ॥ ३ ॥
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे चतुर्विंशोऽध्यायः
