श्रीगणेशपुराणे क्रीडाखण्डे
नवतितमोऽध्यायः
अविजयवध
॥ क उवाच ॥
ततो द्वादशमासे तु गिरिजा सुतमद्भुतम् ।
उपविष्टालिभिःसार्धमङ्के कृत्वा स्वलङ्कृतम् ॥ १ ॥
कोटिसूर्यनिभं कोटिभूषणैश्च विराजितम् ।
ततस्तस्या महानासीदुत्सवो नृत्यदर्शने ॥ २ ॥
श्रीगणेशपुराणे क्रीडाखण्डे नवतितमोऽध्यायः
श्रीगणेशपुराणे क्रीडाखण्डे एकोननवतितमोऽध्यायः
श्रीगणेशपुराणे क्रीडाखण्डे
एकोननवतितमोऽध्यायः
शलभासुरवध
॥ क उवाच ॥
ततस्तु दशमे मासे त्रिमुहूर्तागते रवौ ।
किञ्चिच्च रिङ्गमाणोऽसौ रमते च शिवासुतः ॥ १ ॥
पादाभ्यां चालयन्क्वापि गूढं गूढं च भाषते ।
लुण्ठते नर्तते चापि रोदनं कुरुते च ताम् ॥ २ ॥
श्रीगणेशपुराणे क्रीडाखण्डे अष्टाशीतितमोऽध्यायः
श्रीगणेशपुराणे क्रीडाखण्डे
अष्टाशीतितमोऽध्यायः
मञ्चकासुरवध
॥ व्यास उवाच ॥
अद्भुतानि चरित्राणि श्रुतानि त्वन्मुखाम्बुजात् ।
ब्रह्मन्नघौघहारीणि गुणेशेन कृतानि वै ॥ १ ॥
तथापि श्रोतुमिच्छा नो नापैति सर्ववित्तम ।
अतो बालस्य चरितं पुनर्मे ब्रूहि सादरम् ॥ २ ॥
श्रीगणेशपुराणे क्रीडाखण्डे सप्ताशीतितमोऽध्यायः
श्रीगणेशपुराणे क्रीडाखण्डे सप्ताशीतितमोऽध्यायः
कमठासुरवध
॥ क उवाच ॥
व्योमासुरस्य भगिनी तस्य दुःखेन दुःखिता ।
निशामुखे दर्शदिने समुत्पन्ना क्षुधातुरा ॥ १ ॥
भक्षयामास महिषान् शतसङ्ख्यान् महाबलान् ।
करालकेशी लम्बोष्ठी तालनासा दरीमुखा ॥ २ ॥
श्रीगणेशपुराणे क्रीडाखण्डे षडशीतितमोऽध्यायः
श्रीगणेशपुराणे क्रीडाखण्डे षडशीतितमोऽध्यायः
भूम्युपवेशवर्णनं
॥ क उवाच ॥
ततोऽस्याङ्कात्सुतं गौरी नमस्कृत्य समाददे ।
आज्ञां गृहीत्वा प्रायात् स्वं मन्दिरं भृषहर्षिता ॥ १ ॥
सोऽप्यनुज्ञां ततो गृह्य शिवं नत्वाश्रमं ययौ ।
ततो गौरी चकाराऽस्य सुमहूर्ते शुभे दिने ॥ २ ॥
श्रीगणेशपुराणे क्रीडाखण्डे पञ्चाशीतितमोऽध्याययः
श्रीगणेशपुराणे क्रीडाखण्डे
पञ्चाशीतितमोऽध्याययः
गणेशकवचं
॥ क उवाच ॥
श्रुत्वा मुनिमुखात्पुत्रं गिरिजाया महाबलम् ।
पञ्चमे मासि सम्प्राप्ते मरीचिर्वीक्षितुं ययौ ॥ १ ॥
भूतभव्यभविष्यज्ञः समलोष्ठाश्मकाञ्चनः ।
वेदशास्त्रार्थतत्त्वज्ञो न्यस्तस्वपरविभ्रमः ॥ २ ॥
श्रीगणेशपुराणे क्रीडाखण्डे चतुरशीतितमोऽध्यायः
श्रीगणेशपुराणे क्रीडाखण्डे
चतुरशीतितमोऽध्यायः
बालासुरवध
॥ क उवाच ॥
मासे द्वितीये गौरी तं सायमभ्यज्य बालकम् ।
स्थापयामास दोलायां गायति स्म मुदा बहु ॥ १ ॥
तावदाखू समायातौ मायारूपधरौ सुतम् ।
तौ क्षेमकुशलौ दैत्यौ तद्वधकाङ्क्षिणावुभौ ॥ २ ॥
श्रीगणेशपुराणे क्रीडाखण्डे त्र्यशीतितमोऽध्यायः
श्रीगणेशपुराणे क्रीडाखण्डे
त्र्यशीतितमोऽध्यायः
गृध्रासुरवध
॥ क उवाच ॥
शुक्लचन्द्र इव ब्रह्मन् ! ववृधे स दिने दिने ।
ततो हिमालयः प्रायाच्छ्रुत्वा गौरीसुतं शुभम् ॥ १ ॥
अलङ्कारान् समादाय मूल्यरत्नसमन्वितान् ।
अजिरे तं निरीक्ष्यैव धावयित्वा ययौ सुता ॥ २ ॥
श्रीगणेशपुराणे क्रीडाखण्डे द्व्यशीतितमोऽध्यायः
श्रीगणेशपुराणे क्रीडाखण्डे
द्व्यशीतितमोऽध्यायः
गुणेशनामकरणं
॥ क उवाच ॥
ततः शिवगणाः शम्भुं वृत्तान्तं तन्यवेदयन् ।
आश्चर्यं परमं देवं शिवा पुत्रसमन्विता ॥ १ ॥
जाता पुत्रावलोकार्थं ततो याहि निज स्थलम् ।
एवं गणवचः श्रुत्वा तुतोष गिरिजापतिः ॥ २ ॥
श्रीगणेशपुराणे क्रीडाखण्डे एकाशीतितमोऽध्यायः
श्रीगणेशपुराणे क्रीडाखण्डे
एकाशीतितमोऽध्यायः
गणेशाविर्भाव
॥ क उवाच ॥
ततः सा पार्वती हृष्टा सखीजनमगान्निजम् ।
वृत्तान्तं सर्वमाचरख्यौ हृष्टरूपोऽपि सोऽभवत् ॥ १ ॥
ततः प्रभृति सा देवी गुणेशमानसाऽभवत् ॥
पश्यति स्माऽन्यबालं सा गुणेशोऽयं भवेदिति ॥ २ ॥
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे अशीतितमोऽध्यायः
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे
अशीतितमोऽध्यायः
रामोपाख्याने और्ध्वदैहिकसंस्कारोपदेश
॥ ब्रह्मोवाच ॥
रेणुका तु गते तस्मिन् शुशोच भृशविह्वला ।
क्व गता मम पुत्रास्ते संहारेऽस्मिन्नुपस्थिते ॥ १ ॥
मृते भर्तरि किं कुर्यां बाणजालसमावृता ।
क्व गतोऽसौ महाक्रोधी रामो मे प्रियबालकः ॥ २ ॥
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे एकोनाशीतितमोऽध्यायः
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे
एकोनाशीतितमोऽध्यायः
कामधेनुनोत्पन्नेन सैन्येन कार्तवीर्यस्य पराभवः जमदग्नेश्च हत्या
॥ मुनिरुवाच ॥
उपकारस्त्वयाऽऽरम्भि साधुवृत्तानुसारिणा ।
आत्मघातं पुरस्कृत्वा कामधेनुं त्वमिच्छसि ॥ १ ॥
भ्रान्तोऽसि नृप सत्यं त्वमप्राप्यं योऽभिवाञ्छसि ।
त्रैलोक्यनाशजं पापं तव मूर्ध्नि पतिष्यति ॥ २ ॥
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे अष्टसप्ततितमोऽध्यायः
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे
अष्टसप्ततितमोऽध्यायः
कार्तवीर्येण (सहस्रार्जुनेन) कामधेनुं नेतुं प्रयत्नः
॥ ब्रह्मोवाच ॥
ततो मुनिः शिष्यगणमुवाच त्वरया व्रज ।
आकारयितुं नृपतिं नदीतीरनिवासिनम् ॥ १ ॥
ते शिष्यास्तं नृपं गत्वा गृह्य तत् प्रणतिं पुरा ।
दत्वाऽऽशीर्वर्चनं तस्मै मुनेराज्ञां तथाऽब्रुवन ॥ २ ॥
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे सप्तसप्ततितमोऽध्यायः
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे
सप्तसप्ततितमोऽध्यायः
सहस्रार्जुनस्य जमदग्नेराश्रममागमनम्, भोजन प्रसङ्ग
॥ व्यास उवाच ॥
अन्येनाकारि केनेदं वद तत् कौतुकं महत् ।
॥ ब्रह्मोवाच ॥
जामदग्न्येन रामेण व्रतमेतत् पुरा कृतम् ॥ १ ॥
सोऽपि कीर्तिं जयं ज्ञानमायुर्दीर्घं च लब्धवान् ।
॥ व्यास उवाच ॥
रामः कथं समुत्पन्नः कस्मात् कस्यां पितामह ॥ २ ॥
एतत्सर्वं सुविस्तार्यं ब्रूहि त्वं मम पृच्छतः ।
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे षट्सप्ततितमोऽध्यायः
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे
षट्सप्ततितमोऽध्यायः
॥ दूता ऊचुः ॥
गौडे तु विषये गौडनगरेऽभूत् पूरा द्विजः ।
तपस्वी ज्ञानवान् प्राज्ञो देवब्राह्मण पूजकः ।
तस्य पुत्रोऽयमजनि जननी चास्य शाकिनी ॥ १ ॥
तस्य पत्नी तु सावित्री सावित्रीव पतिव्रता ।
एकपुत्रस्नेहवशादलङ्कारैरलङ्कृतः ॥ २ ॥
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे पञ्चसप्ततितमोऽध्यायः
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे
पञ्चसप्ततितमोऽध्यायः
शूरसेनकृतचतुर्थीव्रतफलनिरूपणं
॥ ब्रह्मोवाच ॥
श्रुत्वा दृष्ट्वा शूरसेनो महिमानं व्रतोद्भवम् ।
स्वयं कर्तुमनाः प्राह वसिष्ठं मुनिपुङ्गवम् ॥ १ ॥
॥ राजोवाच ॥
मुहूर्तं वद सङ्कष्टचतुर्थीव्रत हेतवे ।
व्रतं कर्त्तुमिहेच्छामि सद्यः प्रत्ययकारकम् ॥ २ ॥
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे चतुःसप्ततितमोऽध्यायः
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे
चतुःसप्ततितमोऽध्यायः
चाण्डाल्युपाख्यानं
॥ व्यास उवाच ॥
ब्रह्मन् कथं कृतं तेन शूरसेनन भूभुजा ।
सेतिहासं शक्रमुखात् श्रुत्वा सादरमुत्तमम् ॥ १ ॥
॥ ब्रह्मोवाच ॥
ततः स्वदूतान् प्राहेदं गच्छन्तु नगरं प्रति ।
स आनेयस्तु सङ्कष्टचतुर्थीव्रतकारकः ॥ २ ॥
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे त्रिसप्ततितमोऽध्यायः
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे
त्रिसप्ततितमोऽध्यायः
कृतवीर्यपुत्राय प्रवालक्षेत्रानुष्ठानं गणेशदर्शनं, (कृतवीर्येण) सहस्रभुजानां च प्राप्तिः
॥ इन्द्र उवाच ॥
गुरुपदिष्टं मन्त्रं जजाप नियमेन सः ।
ध्यायनन् गजाननं देवं निष्ठामास्थाय नैष्ठिकीम् ॥ १ ॥
वायुभक्षो निराहारो लोष्ठपाषाणसन्निभः ।
एवं द्वादशवर्षाणि व्यतीतानि तपस्यतः ॥ २ ॥
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे द्विसप्ततितमोऽध्यायः
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे
द्विसप्ततितमोऽध्यायः
कार्तवीर्यप्रादुर्भावः
॥ शुरसेन उवाच ॥
व्रते जाते कथमभू तयोः पुत्रः शतक्रतो ।
तत्सर्वं मे वद विभो विस्तरात् परिपृच्छतः ॥ १ ॥
॥ इन्द उवाच ॥
किं किं न जायते राजन् परितुष्टे गजानने ।
प्रसादात् तस्य सा राज्ञी गर्भं दध्रे नृपस्य यत् ॥ २ ॥
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे एकसप्ततितमोऽध्यायः
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे
एकसप्ततितमोऽध्यायः
सङ्कष्टचतुर्थीव्रतोद्यापनाविधिः
॥ राजोवाच ॥
उद्यापनं कथं कार्यं व्रतस्याऽस्य महामते ।
तन्मे विस्तरतो ब्रूहि लोकानां हितकाम्यया ॥ १ ॥
॥ ब्रह्मोवाच ॥
प्रथमे मासि कर्तव्यं पञ्चमे सप्तमेऽथवा ।
उद्यापनं मनुष्येन्द्र व्रतसम्पूर्तिहेतवे ॥ २ ॥
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे सप्ततितमोऽध्यायः
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे
सप्ततितमोऽध्यायः
चतुर्थी व्रतोपाख्यानं कृतवीर्य
॥ राजोवाच ॥
व्रतं पुरा कृतं केन भुवि केन प्रकाशितम् ।
किं पुण्यं किं फलं चास्य करुणाद् वद मे प्रभो ॥ १ ॥
॥ ब्रह्मोवाच ॥
पुरा स्कन्दे गते चैव पार्वत्यैव कृतं व्रतम् ।
चतुर्ष्वपि च मासेषु शिववाक्येन पार्थिव ॥ २ ॥
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे एकोनसप्ततितमोऽध्यायः
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे एकोनसप्ततितमोऽध्यायः
सङ्कष्टचतुर्थीव्रतस्य साङ्गोपाङ्गमहिमा
॥ शूरसेन उवाच ॥
ब्रह्मणा कथमादिष्टं कृतवीर्याय सिद्धिदम् ।
तन्ममाचक्ष्व सङ्कष्ट चतुर्थी व्रतमुत्तमम् ॥ १ ॥
॥ इन्द्र उवाच ॥
सत्यलोके सुखासीनं सर्वज्ञं चतुराननम् ।
कृतवीर्यपिता गत्वा पप्रच्छ प्रणतो नृपः ॥ २ ॥
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे अष्टषष्टितमोऽध्यायः
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे
अष्टषष्टितमोऽध्यायः
व्रतनिरूपणं
॥ शूरसेन उवाच ॥
अन्यां कथय शक्र त्वं गणनाथकथां पुनः ।
कृतवीर्यस्य जनकः किं चकार ततः परम् ॥ १ ॥
॥ इन्द्र उवाच ॥
श्रुत्वाऽख्यानं तु सङ्कष्टचतुर्थ्यां राजसत्तमः ।
दूर्वाख्यानं तु संश्रुत्वा चिन्ताविष्टो नृपोऽभवत् ॥ २ ॥
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे सप्तषष्टितमोऽध्यायः
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे
सप्तषष्टितमोऽध्यायः
एकस्यापि दूर्वाङ्कुरस्य कौण्डिन्यपत्न्यै आश्रयप्रदाने सामर्थ्यम्
॥ गणा ऊचुः ॥
आज्ञप्ता तेन मुनिना स्वाभिप्रेतार्थसिद्धये ।
एक दूर्वाङ्कुरं गृह्य शक्रसन्निधिमाययौ ॥ १ ॥
तमुवाचाऽऽश्रया शक्र ! देहि मे काञ्चनं शुभम् ।
याचितुं त्वां समायाता भर्तृवाक्यात् सुरेश्वर ॥ २ ॥
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे षट्षष्टितमोऽध्यायः
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे षट्षष्टितमोऽध्यायः
विरोचना त्रिशिराभ्यां प्रदत्तयार्वया गजाननस्य तृप्तिः
॥ कौण्डिन्य उवाच ॥
धरामात्रासनौ तौ तु नभः प्रावारसंयुतैः ।
दिगम्बरो सर्वधातुसंस्पर्शवर्जितावुभौ ॥ १ ॥
अयाचितभुजौ नित्यं जलेनैवाखिलाः क्रियाः ।
द्विजरूपधरोऽपश्यत् कुर्वाणौ सत्त्वशुद्धये ॥ २ ॥
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे पञ्चषष्टितमोऽध्यायः
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे
पञ्चषष्टितमोऽध्यायः
राजा जनकस्य सत्वहरणम्
॥ कौण्डिन्य उवाच ॥
कस्मिंश्चित्समये देवि सुखासिनं गजाननम् ।
नारदो मुनिरभ्यागाद् द्रष्टुं तं बहुवासरैः ॥ १ ॥
साष्टाङ्गं प्रणिपत्यैनं प्राहनः सार्थकं जनुः ।
यत् पुण्यनिचयैर्जातं दर्शनं ते गजानन ॥ २ ॥
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे चतुःषष्टितमोऽध्यायः
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे
चतुःषष्टितमोऽध्यायः
दूर्वामाहात्म्य वर्णनं
॥ आश्रयोवाच ॥
देवर्षिषु प्रयातेषु बाले चाचलवत् स्थिते ।
किमासीत् कौतुकं तत्र बाल कालानलोद्भवम् ॥ १ ॥
तत्सर्वं विस्तरान्मह्यं कथयाशु महामुने ।
॥ नारद उवाच ॥
एवं तया कृतः प्रश्नः कौण्डिन्यो मुनिसत्तमः ॥ २ ॥
यदब्रवीच्छचीभर्तस्तत्त्वं शृणुमयोदितम् ।
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे त्रिषष्टितमोऽध्यायः
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे त्रिषष्टितमोऽध्यायः
दुर्वामाहात्म्ये
॥ गणा ऊचुः ॥
शृणुध्वं योगिनः सर्वे स्थिरीकृत्य मनश्चलम् ।
यन्न शेषो भवेद् वक्तुं समर्थश्चतुराननः ॥ १ ॥
तद् वक्तुं कः समर्थः स्याद् यथाशक्ति वदाम च ।
कुर्वन्ति स्तवनं यस्य सर्वदाऽजशिवादयः ॥ २ ॥
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे द्विषष्टितमोऽध्यायः
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे
द्विषष्टितमोऽध्यायः
दूर्वोपाख्यानं
॥ कृतवीर्यपिता उवाच ॥
चतुर्थ्यां कृष्णपक्षे तु भुक्तिश्चन्द्रोदये यतः ।
क्रियते तन्निमित्तं यत्पृष्टं तन्मे निरूपितम् ॥ १ ॥
दुर्वाङ्कुरार्पणस्यापि श्रोतुमिच्छामि कारणम् ।
किमर्थं गणानाथस्य प्रिया दूर्वाङ्कुरा वद ॥ २ ॥
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे एकषष्ठितमोऽध्यायः
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे
एकषष्ठितमोऽध्यायः
चन्द्रशापानुग्रहवर्णनं
॥ ब्रह्मोवाच ॥
एकदाऽहं गतो राजन् कैलासं गिरिशालयम् ।
उपविष्टः सभामध्येऽपश्यन्नारदमागतम् ॥ १ ॥
तनाऽपूर्वं फलं चैक शङ्कराय निवेदितम् ।
ययाचे गणपस्तत्तु कुमारोऽपि च शम्भवे ॥ २ ॥
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे षष्टितमोऽध्यायः
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे
षष्टितमोऽध्यायः
अङ्गारक चतुर्थी व्रतोपाख्यान
॥ ब्रह्मोवाच ॥
अङ्गारकचतुर्थ्यास्तु महिमानं महीपते ।
शृणुष्वावहितो भूत्वा कथयामि समासतः ॥ १ ॥
अवन्तीनगरे राजन् भारद्वाजो महामुनि ।
वेदवेदाङ्गवित् प्राज्ञः सर्वशास्त्रविशारदः ॥ २ ॥
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे एकोनषष्टितमोऽध्यायः
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे एकोनषष्टितमोऽध्यायः
चतुर्थीव्रतकथनं
॥ राजोवाच ॥
कुम्भीपाकाद् विनिःसृत्य तेषु यातेषु वै दिवम् ।
कमुपायं स कृतवान् कृतवीर्यपिता तदा ॥ १ ॥
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे अष्टपञ्चाशत्तमोऽध्यायः
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे अष्टपञ्चाशत्तमोऽध्यायः
सङ्कष्ट चतुर्थी व्रत कथनं
॥ ब्रह्मोवाच ॥
एवं श्रुत्वा शूरसेनो मरुत्वद्वाक्यमुत्तमम् ।
पुनः पप्रच्छ तं व्यास प्रीतः श्रुत्वा कथामृतम् ॥ १ ॥
॥ शूरसेन उवाच ॥
केनोपायेन देवेशं यानं ते गगनं व्रजेत् ।
तमुपायं कुरु विभो वद वा किं करोमि ते ॥ २ ॥
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे सप्तपञ्चाशत्तमोऽध्यायः
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे
सप्तपञ्चाशत्तमोऽध्यायः
भ्रुशुण्ड्युपाख्यानं
॥ शक्र उवाच ॥
हन्त ते कथयिष्यामि कथामेकां पुरातनीम् ।
यथा तेनाऽऽपि सादृश्यं गणनाथस्य भक्तितः ॥ १ ॥
दण्डकारण्य देशेषु नगरे नन्दुराभिधे ।
एकः कैवर्तको दुष्टो नाम्ना नामैव विश्रुतः ॥ २ ॥
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे षट्पञ्चाशत्तमोऽध्यायः
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे
षट्पञ्चाशत्तमोऽध्यायः
इन्द्रविमानपतनं
॥ भृगुरुवाच ॥
एवं ते कथितं राजन् माहात्म्यं सकलं मया ।
पुनश्च शृणु व्यासेन यच्छ्रुतं ब्रह्मणो मुखात् ॥ १ ॥
॥ सोमकान्त उवाच ॥
कथं श्रुतं ब्रह्ममुखाद्व्यासेनामितबुद्धिना ।
न तृप्तिमधिगच्छामि तन्मे वद महामुने ॥ २ ॥
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे पञ्चपञ्चाशत्तमोऽध्यायः
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे
पञ्चपञ्चाशत्तमोऽध्यायः
शिवपार्वती संयोग
॥ हिमवानुवाच ॥
समाप्ते तु व्रते तस्या गणेशस्य प्रसादतः ।
पाताले नागकन्यानामन्यथाऽभून्मतिस्तदा ॥ १ ॥
मोचयामास राजानं पुपूजश्च यथाविधि ।
वस्त्रैराभरणैश्चैव नानारत्नमहाधनैः ॥ २ ॥
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे चतुःपञ्चाशत्तमोऽध्यायः
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे
चतुःपञ्चाशत्तमोऽध्यायः
इन्दुमती नारद संवादं
॥ पार्वत्युवाच ॥
तस्यां तु मूर्च्छितायां तु किमकुर्वन् जनास्तदा ।
तन्मे विस्तरतो ब्रूहि हृदयानन्दनं पितः ॥ १ ॥
॥ हिमवानुवाच ॥
तदा सर्वे नागरिका नानावाक्यविशारदाः ।
प्रमृज्य स्वानि चाश्रूणि समादध्युर्नृपस्त्रियम् ॥ २ ॥
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे त्रिपञ्चाशत्तमोऽध्यायः
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे
त्रिपञ्चाशत्तमोऽध्यायः
चन्द्राङ्गदोपाख्याने
॥ हिमवानुवाच ॥
इदानीं कथयिष्यामि राज्ञा चन्द्राङ्गदेन च ।
तत्त्पत्न्या च कृतं ह्येतदिन्दुमत्या शुभानने ॥ १ ॥
मालवे विषये ख्यातं नगरं कर्णनामकम् ।
तत्र चन्द्राङ्गदो राजा बभूवातिपराक्रमी ॥ २ ॥
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे द्विपञ्चाशत्तमोऽध्यायः
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे द्विपञ्चाशत्तमोऽध्यायः
नलव्रत निरुपणं
॥ पार्वत्युवाच ॥
नलेनेदं कृतं कस्मात् को नलो वद मे पितः ।
मनोविश्रान्तिमायाति शृण्वन्त्या मे कथानकम् ॥ १ ॥
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे एकपञ्चाशत्तमोऽध्यायः
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे
एकपञ्चाशत्तमोऽध्यायः
हिमवत् पार्वती संवाद
॥ पार्वत्युवाच ॥
तव वाक्यामृतेनाऽहं पितः प्रीताऽस्मि साम्प्रतम् ।
परन्तु संशयो मेऽस्ति तं नुदस्व हिमालय ॥ १ ॥
केन केन कृतं पूर्वं व्रतमेतन् महीधरः ।
आख्यातं केन वा कस्मै कः कां सिद्धिमितोऽगमत् ॥ २ ॥
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे एकोनपञ्चाशत्तमोऽध्यायः
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे
एकोनपञ्चाशत्तमोऽध्यायः
गणेश पार्थिवपूजा निरूपणं
॥ पार्वत्युवाच ॥
दयानिधे गिरीन्द्र त्वं पितर्मे वद सत्वरम् ।
उपासनां गणेशस्य सर्वेशस्य जगद्गुरोः ॥ १ ॥
यया शिवं समभ्येत्य शिवं प्राप्स्यामि शाश्वतम् ।
मर्त्यलोकेऽपि लोकानामुपकारो भविष्यति ॥ २ ॥
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे पञ्चाशत्तमोऽध्यायः
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे
पञ्चाशत्तमोऽध्यायः
हिमवद्गिरिजा संवादे चतुर्थीव्रत कथनं
॥ पार्वत्युवाच ॥
अहं मन्त्रे न जानामि गिरीन्द्र मे वद स्वयम् ।
अनुग्रहं गणेशस्य यामि यामि शिवं शिवम् ॥ १ ॥
॥ हिमावानुवाच ॥
मन्त्रा नानाविधा देवि नानासिद्धि प्रदायकाः ।
असङ्ख्याता गणेशस्य कांश्चित् तेषु वदामि ते ॥ २ ॥
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे अष्टचत्वारिंशत्तमोऽध्यायः
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे अष्टचत्वारिंशत्तमोऽध्यायः
अम्बाविर्भावः
॥ व्यास उवाच ॥
श्रुतं मया महाख्यानं त्रिपुरस्य वधाश्रयम् ।
तथापि श्रोतुमिच्छामि क्व स्थिता जगदम्बिका ॥ १ ॥
कथमाविर्बभूवैषा तिथौ दग्धः क्व दैत्यराट् ।
एतत्सर्वं सविस्तारं कथयस्व पितामह ॥ २ ॥
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे सप्तचत्वारिंशत्तमोऽध्यायः
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे
सप्तचत्वारिंशत्तमोऽध्यायः
शिवविजयः
॥ व्यास उवाच ॥
नाम्नां सहस्रे सम्प्राप्ते प्रसन्ने च गजानने ।
ततः किमकरोत् ब्रह्मन् हरस्तत् कथयस्व मे ॥ १ ॥
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे षट्चत्वारिंशोऽध्यायः
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे षट्चत्वारिंशोऽध्यायः
श्रीमद्गणेशदिव्यसहस्रनामामृतस्तोत्रकथनन्नाम
॥ व्यास उवाच ॥
कथं नाम्नां सहस्रं तद् गणेश उपदिष्टवान् ।
शिवायैतन्ममाचक्ष्व लोकानुग्रह तत्पर ॥ १ ॥
॥ ब्रह्मोवाच ॥
देवः एवं पुरारातिः पुरत्रयजयोद्यमे ।
अनर्चनाद्गणेशस्य जातो विघ्नाकुलः किल ॥ २ ॥
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे पञ्चचत्वारिंशोऽध्यायः
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे पञ्चचत्वारिंशोऽध्यायः
शिवस्य वरदानं
॥ मुनिरुवाच ॥
ततः प्रसन्ने विघ्नेशे देवेशे विघ्नहारिणि ।
वरान् दित्सति शर्वाय किं किं वव्रे सदाशिवः ॥ १ ॥
॥ ब्रह्मोवाच ॥
गणेशवचनं श्रुत्वा शिवोवाक्यमथाऽब्रवीत् ।
स्मृत्वा गजाननं तं तु स्वस्वरूपं वरप्रदम् ॥ २ ॥
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे चतुश्चत्वारिंशोऽध्यायः
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे चतुश्चत्वारिंशोऽध्यायः
शङ्करेण तपः, गजाननेन दर्शनम्, शङ्करेण वरप्राप्तिः
॥ व्यास उवाच ॥
ततः किमकरोच्छम्भुः त्रिपुरेण पराजितः ।
कथं तमजयद्दैत्यं त्रिपुरं जयशालिनम् ॥ १ ॥
॥ ब्रह्मोवाच ॥
ततः शम्भुः परां चिन्तामापेदे मनसा स कृत् ।
स्वाहास्वधाविहीनं तु भूतलं परिचिन्तयन् ॥ २ ॥
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे त्रिचत्वारिंशत्तमोऽध्यायः
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे त्रिचत्वारिंशत्तमोऽध्यायः
शङ्करस्य पराजय, पार्वत्याश्च हिमालयसमीप गमनं
॥ ब्रह्मोवाच ॥
अयुध्येतां द्वन्द्वशोऽथ गिरिशासुर नायकौ ।
षण्मुखेन प्रचण्डश्च नन्दिना चण्ड एव च ॥ १ ॥
युयुधे पुष्पदन्तोऽपि भीमकायेन वीर्यवान् ।
भृशुण्डी कालकूटेन विषवत्प्राणहारिणा ॥ २ ॥
अयुध्येतां वीरभद्र वज्रदंष्ट्रौ महाबलौ ।
इन्द्रोऽपि युयुधे तत्र दैत्यामात्येन वीर्यवान् ॥ ३ ॥
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे द्विचत्वारिंशत्तमोऽध्यायः
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे द्विचत्वारिंशत्तमोऽध्यायः
शङ्करत्रिपुरयोर्युद्धम्
॥ व्यास उवाच ॥
कृतवान् किमु दैत्यः स गते तास्मिन् कलाधरे ।
कथमानीय दत्ताऽस्मै मूर्तिश्चिन्तामणेः शुभा ॥ १ ॥
एतत्कथय मे सर्वं विस्तार्य चतुरानन ।
लीला गजाननीः शृण्वन् न तृप्यामि समासतः ॥ २ ॥
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे एकचत्वारिंशत्तमोऽध्यायः
श्रीगणेशपुराणे उपासनाखण्डे
एकचत्वारिंशत्तमोऽध्यायः
गजाननेन ब्राह्मणरूपेण त्रिपुरं पुरतः समर्पणम्
॥ व्यास उवाच ॥
वरदेन गणेशेन प्रभुणा सर्वकारिणा ।
किं कृतं तन्ममाचक्ष्व पृच्छते चतुरानन ॥ १ ॥
॥ ब्रह्मोवाच ॥
ततो गजाननो विप्ररूपेण त्रिपुरं ययौ ।
महार्हासनसंविष्टं ददर्श द्विजसत्तमः ॥ २ ॥
सदस्यता लें
टिप्पणियाँ (Atom)
------------------------------
------------------------------
